راز و نیاز

همه یه دنیا مشکل دارن و یه کوله پشتی پره درد دل

خیلیها بدبختن

هم مالی هم فرهنگی

هستم اگر می روم گر نروم نیستم

باید بالاخره یه راهی رو در پیش بگیرم و برم

مهم اینه که بدونم کی هستم و کجا می خوام برم و بدونم که باید برم

باید برم تو خلوت خودم

تو انزوا

تا لااقل برای چند لحظه از این عمره بیهوده

خودم باشم

خود شناسی یا شاید خدا شناسی

اما خیلی خسته ام

خیلی وقته از خودم و خدا دور افتادم

و ازشون خیلی دور شدم

خیلی دلم گرفته و خیلی وقته گریه نکردم

اگه کسی دین نداشته باشه

چون به هیچی اعتقاد نداره و هیچی تو دنیا ارضاش نمی کنه

به پوچی فلسفی می رسه

اونوقت جرات می کنه و به خودش اجازه می ده که خود کشی کنه

نه اینکه آدم ضعیف النفسی باشه

ومثلا چون شکست خورده و نمی تونه مشکلاتش رو حل کنه خود کشی می کنه

نه

بلکه چون به قول صادق هدایت که نمیشناسمش

خود کشی جزو خمیره و سر شتش می شه و نمی تونه از دستش فرار کنه

حالا من به اینجا رسیدم

آخر خط

....

رفیق

اهل تفکر باش

همیشه

با آرزوی موفقیت و رو یارویی با روزهای خوش و لحظه های عاشقونه

آی دوست داشتنی دوستت دارم

کفر

یا من بی جنبه و بی ظرفیتم یا همتون

دیگه سراغ هیچکدومتون نمی یام

حالمو گرفتید و دلمو رنجوندید

از دوست برای دوست

گر ز آزردن من هست غرض مردن من

مردم آزار مکش از پی آزردن من

خرده بر حرف درشت منه آزرده مگیر

حرف آزرده درشتانه بود

خرده مگیر

هر که عاشق شد جفا بسیار می باید کشید

بهر یک گل منت از صد خار می باید کشید

من به مرگم راضیم اما نمی آید اجل

بخت بد بین کز اجل هم ناز می باید کشید

قلب پاییزی من باغ دل واپسیه

خوندنم ترانه نیست

حق حقه بی کسیه

تویی ناز نسیم صمیمی ترینم

الهی بمی رم غمت نبینم

سر آغاز تو پایان ندارد

تویی اولینم تویی آخرینم

....

فدای صفای وفای دوست

عاشقانه

دیدی اونم رفت اونم تنهات گذاشت رفت

نرو

تو هم مث من نمی تونی دووم بیاری

نرو

تو هم مث من تو غصه کم می یاری

نرو

تو هم می پوسی می میری بی من

نرو

تو هم تاوون غم می دی بی من

نرو

تو که می دو نی من بی تو تو بی من یعنی حسرت

تو که می دونی بی جواب می مونه عشق و عادت

تو که می دو نی کم می شم تو که می دونی کم می شی

تو که می دونی هم آغوش غم می شیم

پس نرو آه نرو

بری جواب روزاتو چی می دی

حرفای ما رو تو گوش کی می گی

تو می دو نی توی این بچه بازی

من و تو هر دو بازنده بازییم

نرو که رفتنت صلاح ما نیست

ببین جدایی تو نگاه ما نیست

نرو نزار بگن عشق یعنی حسرت

نزار که این تمنا بشه نفرت

نرو

برای گریه کردنا یکی دو روز کافی نیست

ما باید همیشه خراب باشیم نمی شه نباشیم خودش می یاد

....

اگه چشمات بگن آره

آدم توی زندگی خیلی کارا می کنه که چیزی جز پشیمونی و شرمندگی براش نمی مونه

یه لکه ننگ برای همیشه تو پیشونیش می مونه

اما همینا براش یه تجربه بزرگ می شه

توی زندگیم خیلی عاشق شدم

اما همیشه عاشق کسایی شدم که ارزشش رو نداشتن

لیاقت نداشتن

به خدا از لج دلم نمی گم

هر چند که فرقی هم نمی کنه

اصلا برام فرق نمی کنه که شما یا دیگرون یا حتی اونا چه فکری می کنید

واگذار هر کی به یکی عین خودشه

اونا لیاقت منو نداشتن ارزش منو نفهمیدن

حیف آبروم و وقتی که صرف اونا کردم

یه موقع یه عشقی هست آدم رو سبک و پست می کنه

دلش می خواد پنهونش کنه و از یادش بره

یه موقع هم یه عشقی هست آدم رو سبک و آروم می کنه

از اینکه همه بفهمن ابایی نداره و دلش می خواد هم خودش و هم یادش بمونه

حالا می خوام عاشق یکی بشم که عاشقم باشه

اونم مثل من دوستم داشته باشه

می خوام بفهممم عاشقی چیه
از اینکه به خودش یا دیگرون بگم هیچ ترسی نداشته باشم
راحت بتونم بهش ابراز احساسات کنم واحساس منو بفهمه
مغرورنباشه و خودش رونگیره و با حیا و نجیبه وبا لیاقت باشه

ارزش داشته باشه و .... و یه دنیا بخوامش
می خوام به همه نشونش بدم و بگم آره این همونیه که من دنبالش بودم
بیاید ببینید که چه کارایی براش می کنم
اون همه زندگیه منه نفس منه عمر منه
....

وابدی وا می دی

این شبا یه حال عجیبی دارم

خسته و نالون و دردمند و زخم خورده از مردم و مملکت

اومدم خونه

هیچکی تحویل نگرفت

رفتم پیش رفیق

بی معرفت نارو زد

طبق معمول سراغ خودم رو گرفتم

دیدم خیلی خرابم

بازم عین همیشه رفتم سراغ خدا

گفتم آخدا داغونم

گفت برو

منم مکثی کردم و رفتم

.... حالا

مملکتی که هیچ قانون و نظمی نداره
وآدم شکایتش رو پیش هیچکی نمی تونه ببره
چه فایده داره
بد رقم قاطی کردم
دیگه بریدم

خیلی دور خیلی نزدیک

خود را آنگونه که هستید بشناسید و باور کنید

برای این کار باید با خود

صداقت بی رحمانه داشته باشید

تصویری داشتم

خیال کردم در ساحل دریا با خدا قدم می زنم

در آسمان تصویری از خود دیدم

همه جا دورد پا دیدم

یکی از آن من

و دیگری جا پای خدا بود

وقتی در آخرین تصویر زندگیم به روی شنها نگاه کردم

دیدم که گاهی فقط یک رد پا می بینم

دریافتم که اینها در سخت ترین مواقع زندگیم بوده

برای رفع ابهام از خدا پرسیدم

خدایا فرموده ای که اگر به تو ایمان بیاورم

هرگز تنهایم نخواهی گذاشت

چرا در سخت ترین مواقع زندگی رد پایی از تو نمی بینم

چرا در آن اوقات رهایم کردی

فرمود ای عزیز من من تو را دوست دارم

وهرگز تنهایت نگذاشته و نخواهم گذاشت

اگر در سخت ترین اوقات فقط یک رد پا می بینی

آن رد پای من است

که تو را بر دوش کشیده ام

....

بچه همه جورش هم خوبه هم قشنگه هم دوست داشتنی
و هم نشونه ای از خداست
حالا می خواد بچه آدم باشه می خواد بزغاله باشه

آبرو

آبرو مثل آب روونه که اگه بره دیگه رفته

دو سه شبه که چشمام به دره خدا کنه که خوابم نبره

تو این قفس که زندونه منه دلم گرفته و منتظره

می خوام که دل به دریا بزنم یه سینه حرفای جا بزنم

چرا کسی نمی گه به من به عشق و امیدم که کجا رفته

شبا که یکه و تنها بمونم با غصه ها تو دنیا بمونم

به کی آخه می تونه بگه اون که پشیمونه چرا رفته

فردا دوباره پاییز می شه باز دل از ز غصه لبریز می شه باز

ای آسمون بهش بگو پشیمون می شی

بسوزه عاشقی قسم که دل خون می شی

همه با هم غریبه هستیم

....

همه چیز و هیچ چیز

این که یه جوون نیاز به همسر داشته باشه

( هم از لحاظ جنسی و هم از لحاظ روحی )

و نتونه ازدواج کنه همین خودش یه خدا یه درده بزرگه

هم برای پسر (معمولا از لحاظ مالی) و هم برای دختر (معمولاًاز لحاظ زیبایی ) ا

اگه بخوای دنبال خلاف ساده دوستی بری که روحت داغون می شه

گرفتار عشق و عاشقی و نامردی و سوء استفاده و غیره می شی

که تازه همینم خرج داره

اگه بخوای دنبال خلاف گنده جنسی بری که بازم روحت داغون می شه

گرفتار تنوع پذیری می شی و برات کرم می شه و به قول معروف مود موت می کنه

که تازه بازم همینم خرج داره

و در هر حال فردا همسرت برات تازگی نداره

نمی خواستم اینها رو بگم

می خواستم اینها رو بگم

وقتی توی ظهر داغ تابستون پشت چراغ قرمز ایستادی
و همه توی ماشینهای خارجیشون با گولر روشن راحت نشستن
و یه دختر کوچولوی گل فروش یا پسر کوچولوی دستمال فروش می بینی
که نور شدید آفتاب چهرشو سیاه کرده و از گرمای شدید آفتاب صورتش رو قرمز شده
و هیچکی به هیچیش هم نیست
آدم می تونه چکار کنه این درد رو به کی بگه کجا فریاد بزنه
دلم می خواد داد بزنم مرده شوره همتون کثافتا همتون برید گمشید آشقالا
آره هممون بریم گمشیم هیچ ارزشی نداریم هیچی نیستیم
فقط بلدیم هی با خدا قهر کنیم و هی فحش مملکت بدیم و هی عقدمون رو سر بزرگترا خالی کنیم
وقتی عیب از خودمونه چرا سر دیگرون داد می زنیم
بیایید تا اونجایی که می شه و تا اونجایی که در توانمون هست این اشل رو گوچوک کنیم
تا اونجایی که بتونیم یه کاری انجام بدیم و یه کمکی کنیم
هر وقت آدم خودش رو درست کنه می تونه دور و برش رو هم درست کنه

یکی بیاد به من بگه آخه من با کی طرفم خدا

....

خانواده

پدر و مادر و برادر و خواهر تمام بود و نبود آدمی هستن

پدر تکیه گاه و پشتوانه محکم

مادر امنیت و آرامش و امن

برادر همدم و غرور استوار

خواهر غیرت و ناموس نا یاب

امشب مادرم رفت مسافرت و من با یه دنیا دلتنگی توی خونه تنها موندم

همین وجود تنهاش توی خونه به آدم قوت قلب می ده

انگاری واقعا خدا کنارته و احساس تنهایی نمی کنی

امشب با پدرم تنها هستم

پشتم پره و وجودشو بیشتر احساس می کنم

برادر مثل تنه اصلی هست

خواهر مثل کالبد و روح

دلم می خواست خیلی بیشتر بنویسم اما بلد نبودم

خدا کنه همیشه خانواده باشه

وپایدار باشه

....

فراموشی

امشب می خواستم هیچی ننویسم

تا این جوری خودمو و دیگرونو گول بزنمو بگم که پست امشبم با بقیه پستها فرق می کنه

اما دیدم می شه نوشت اما متفاوت

می گن زیبایی در نگاه توست نه در آنچه که می بینی پس بییاید زیبا ببینیم

می گن هر کی دو روزش مثل هم باشه یا مرده است یا زنده است وفقط داره زندگی می کنه

من که خیلی وقته مردم یا نه فقط دارم زندگی می کنم

فراموشی یکی از نعمتهای خداست

فراموشی به این آسونیا نیست امید من دلم از تو جدا نیست
میخوام تو یاد من عشقت بمیره ولی از قلب من مهرت رها نیست
دارم آتیش می گیرم از جدایی ولی هیچکی به فکر قلب مانیست
خدایا پس میون این همه دل چرا حتی یکیشون با وفا نیست
همه دنیا می دونن این حدیثو که آرامش برای عاشقا نیست
...

پیانو

تو مقدسی مثل عبادتی

امان امان

شیدا شدم

پیدا شدم

پیدای نا پیدا شدم

من او بدم من او شدم

با او بدم بی او شدم

در عشق او چون او بدم

بی او چنین گیسو شدم

....

آخه چه جوری حالیش کنم که

عاشقشم

دوسش دارم

احساس می کنم خیلی وقته عاشقشم

هر روز دارم عاشق تر می شم

احمد رضا

احمد رضا رو خیلی دوست دارم

خیلی دوسش دارم

با تمام تار و پود تنم و با ذره ذره وجودم

با تمام احساسم و از ته دلم

می میرم براش

مرحم خستگیام و مرحم دلم و ماءمن تنهاییام

هر وقت دلم از همه به درد میومد و دلتنگ می شدم

روی سینه هام می گذاشتمش و براش لا لا یی می گفتم و آروم می شدم

تا صبح روی سینه هام بود و با یه آرامش خاص

فکر می کردم و با هاش حرف می زدم

پای درد و دلام می نشست

هنوز هم

همیشه

فداش

دلم برات تنگ شده جونم

دلم برات یه ذره شده کو چو لو

....

زندگی

زندگی قصه تلخی است

زندگی عین یه باتلاقه که همه دارن توش دست و پا می زنند و تقلا می کنند

اگه آروم یه گوشه تنها باشی بالاخره یه جورایی یه مدتی خوب می مونی

هم با دیدن خریت مردم تأسف می خوری و اشک می ریزی

هم با دیدن نادونیه مردم می خندی که چه جوری برای زنده موندن تلاش می کنند

آخه کار دیگه نمی تونی بکنی

اما اگه وسط همه آروم باشی اونقدر دست و پا رو سرت می زارن که سریع پایین می ری

له می شی , غرق می شی , خفه می شی

آخه می خواستی یه کاری بکنی

و اما اگه می خوی مثل خیلی ها که فکر می کنند زرنگن باشی باید دست و پا رو سر بقیه بذاری

که اینجور آدما فکر می کنند که دارن بالا می رن , نه , بالا رفتن واسشون مهم نیست

همینکه بقیه رو هم بکشن پایین, واسشون کافیه

آخه نمی تونن ببینن

چه قصه تلخی

....

سرنوشت

امشب یه حال عجیبی دارم

جو گیر و خراب و داغون

فقط می خوام بنویسم

کاش میشد به آسمون گفت

ای آسمون بهش بگو پشیمون میشی

دوریش از هر دوری به آدم نزدیکتر است

وخاصیت عشق این است

تو را به قدری دوست دارم

که رنج و آشفتگی و سر شکستگی را برایت آرزو می کنم

می خواهم چون بیماران بنالی

می خواهم تلخی زهر تحقر را بچشی

به تو رحم نمی کنم چون تو را دوست دارم

چرا که می خواهم نیروهای خفته تو بیدار شود

تا در برابر سختیها و مشکلات روزگار با روحی مسلح پایداری کنی

اگه فکر می کنید با ابراز عشق کردن سبک شدم آره سبک شدم

اما اگه فکر می کنید سبک شدم نه سبک نشدم

....

شیدا

نه دیگه این واسه ما دل نمی شه
هر چی من بهش نصیحت می کنم
که بابا آدم عاقل آخه عاشق نمی شه
می گه یا اسم آدم دل نمی شه یا اگه شد دیگه عاقل نمی شه
بهش میگم جون دلم این همه دل توی دنیاست
چرا از این همه دل یک کدوم مثل تو دیوونه زنجیری نیست
چرا یک کدوم مثل دل خراب و صاب مرده من پا پی زنهای خوشکل نمی ره
یک کدوم صبح تا غروب تو کوچه ها ول نمی شه
میگه این دل مگه از فولاده که تو این دور و زمون
چشماشو هم بزاره
هیچ چیزی نبینه
یا اگه دید خم به ابروش نیاره
بهش می گم جون دلم اون دل فولادی دست کم دنبال کیف خودش
دیگه از اشک چشاش زیر پاهاش گل نمی شه
میگه هر سکه می شه قلب باشه اما هر چی قلب شد دل نمی شه
....

تبسم

به یاد او و عشق او و تقدیم به او

واژه غریبیست انتظار و تنهایی

واژه ای که روزها یا شاید ماه هاست یا شاید هم .... با آن خو گرفته ام

که چه سخت است انتظار

هر صبح طلوعی دیگر است بر انتظار فرداهای من

خواهم ماند تنها در انتظار تو

چرا نوشتم در برگ تنهاییم برای تو نمی دانم

شاید که روزی بخوانند بر تو عشق مرا

می دانم روزی خواهد آمد می دانم

گریان نمی مانم خندانم برای ورودت ای عشق

تنها می گویم همیشه در قلب منی

می دانم که باز خواهی گشت می دانم

....

دل

روزهاست که دل من خون است

روزهاست که دل من

از پی ناز شقایق

از کوچه ای به کوجه ای روان است

تا شاید گمشده اش را بیابد

....

دلم از همه گرفته و به درد اومده

از خانواده از رفیق از آشنا و نا آشنا و از همه و همه

خدایا هیچکی با آدم رو راست نیست

همه خرده شیشه دارن

آخه چه لزومی داره آدما به هم دروغ بگن

کاش می شد برم یه جایی که هیچکی نباشه فقط خودم باشم و خودم

بازم کاش

....

به هیچکی هیچ ربطی نداره که من چه جوریم و چه کار می کنم

کلبه

بیا با هم حرف بزنیم وگرنه باید حدس بزنیم

آخه با حدس زدن که نمی شه از دغدغه ها و نیت های همدیگه با خبر بشیم

آخه با سکوت که نمی شه به تفاهم رسید

با سکوت به تفاهم رسیدن مال تو قصه هاست

بیا با هم حرف بزنیم

....

رفاقت

غرور شناور نیاید به کار

....

از درد سخن گفتن و از درد شنیدن

با مردم بی درد ندانی که چه دردیست

مرد را دردی اگر باشد خوش است
درد بی دردی علاجش آتش است

راز

بیا بریم یه جای دور

یه جای دور و سوت و کور

فقط خودم فقط خودت

فقط فقط خودم خودت

سه ره پیداست
نوشته بر سر هر یک بسنگ اندر حدیثی که اش نمی خوانی بر آن دیگر
نخستین راه نوش و راحت و شادی به ننگ آغشته اما رو به شهر و باغ و آبادی
دو دیگر نیمش ننگ و نیمش نام اگر سر بر کنی غوغا و گر دم در کشی آرام
سه دیگر راه بی برگشت بی فرجام
من اینجا بس دلم تنگ است و هر سازی که می بینم بد آهنگ است
بیا ره توشه بر داریم قدم در راه بی برگشت بگذاریم
ببینیم آسمان آیا هر کجا همین رنگ است
....

پشت پرده مه

هر وقت جلو آینه می ایستم و به خودم نگاه می کنم

به خودم می گم آخه باید به چی من دلخوش باشه

اون حق داره

امروز عصر توی راه برگشت به خونه

با کوله باری از غم داشتم به این فکر می کردم که

شیرازه از چی میاد و از کجا و واسه چی میاد

خیلی فکر کردم

شیرازه از ش میاد

شیرازه از شرم دخترانه میاد از شور و شوق و شادی و شعف میاد

شیرازه از شماتت میاد از شرافت از شهامت

شیرازه از شبنم و شراره و شرزه و شکوفه میاد از شیرین میاد از شیدا

شیرازه از شمس میاد از شانس از شکوه میاد از شاکی

.... شیرازه از شوکت میاد از

شیرازه از شیراز میاد و تنها میاد و خدا کنه تنها نره

شیرازه از شب میاد شب مهتاب تاریکی شب مهتاب

آره شیرازه از خود شیرازه میاد

شیرازه از شیرینی با یار بودن در رها ترین آرزویی که در زمین و هواست میاد

.... شیرازه

خدا

سلام

دیشب یا بهتر بگم بعد از نصف شب

رفتم ام آر آی گرفتم و دردناک ترین آمپول زندگیم رو زدم

یارو بد اخلاق همون زیر دستگاه یه آمپول گنده بدون اینکه بزاره تکون بخورم یا داد بزنم بهم زد

.... دلم می خواست

.... چقدر دل من کوچیکه

تا حالا نیمه شب توی خیابونای خلوت شهر گشتید

و احیانا برید مسیرهایی رو که عمرا نمی تونید بر عکس برید خلاف برید

تا حالا نیمه شب گرسنتون شده و برید شاطر عباس شام بخورید

تا حالا نیمه شب هوس کردید برید بام شیراز و از بالا از نما و سکوت شهرتون لذت ببرید

تا حالا نیمه شب دلتون گرفته و برید دریاچه نمک

و زیر نور ماه با صدای موجهای آب که از با خبر شدن راز دلتون سر به سنگ ساحل می زنند

هم نوا بشید و آواز بخونید

و باور کنید طلوع آفتاب لب دریا بعد از یک شب ماه مثل غروب ساحل زیباست

و بعد هم نیت کنید و تفعلی بر حافظ بزنید و دلی دلی بخونید

خیز تا خرقه صوفی به خرابات بریم شطح و طامات به بازار خرافات بریم

سوی رندان قلندر به ره آورد سفر دلق بسطامی و سجاده طامات بریم

تا همه خلوتیان جام صبوحی گیرند چنگ صبحی به در پیر مناجات بریم

با تو آن عهد که در وادی ایمن بستیم همچو موسی ارنی گوی به میقات بریم

کوس ناموس تو بر کنگره ارش زنیم علم عشق تو بر بام سماوات بریم

خاک کوی تو بر صحرای قیامت فردا همه بر فرق سر از بهر مباهات بریم

ور نهد در ره ما خار ملامت زاهد از گلستانش به زندان مکافات بریم

شرممان باد ز پشمینه آلوده خویش گر بدین فضل و هنر نام کرامات بریم

قدر وقت ار نشناسد دل و کاری نکن بس خجالت که از این حاصل اوقات بریم

فتنه می بارد از این سقف مقرنس بر خی ز تا به میخانه پناه از همه آفاق بریم

در بیابان هوا گم شدم آخر تا چند ره بپرسیم مگر پی به مهمات بریم

حافظ آب رخ خود بر در هر سفله مریز

حاجت آن به که بر قاظی حاجات بریم

....

پوچی

خیلی وقته یه جور عجیبی دلم گرفته

از همه چی و از همه جا

نمی دونم از چی و از کجا بگم

آخی که آدم دلش می خواد خیلی چیزا بشه و نمی شه

هیچکی این سختی رو نمی فهمه

نه بلدم شعرها و جملات قشنگ توی وبلاگم بنویسم

ونه بلدم نظرات قشنگ برای وبلاگ دیگران بنویسم

فقط بلدمشعرها جملات قشنگ دیگران رو بخونم و جو گیر و خراب بشم و مدتها .... آره

آره هر کسی یه جوره

اصلا کار بدرد من نمی خوره

خدا منو آفریده که برم

برم یه جای آروم با ساز و آواز و باغ و آب و معشوقه به کامی و .... با زندگی حال کنم

به خودش قسم دیگه هیچی تو این زندگی نیست که منو ارضاء کنه

دیگه با هیچ چیز این دنیا حال نمی کنم

رسیدم به پوچی

فقط هارت و پورت و بی حوصلگیمون و .... برای خداست

دیگه هیچی براش نداریم

یه بار نشده با حضور قلب کامل دو رکعت نماز برای خدا بخونیم

هنوز کلی پله تا ملاقات خدا دارم

....

نفرین

می رم تا پیداش کنم اونه دوای دردم

هر دری رو می زنم کسی جواب نمی ده هر چی صداش می کنم هیچکسی اونو این برا ندیده

دل دیگه تاب نداره تاپ تاپو تاپ نداره برای بودن با عشق شور و التهاب نداره

آخ بگو کجایی ای عشق چه بی صدایی ای عشق نکنه تو هم خسته از این همه ریایی ای عشق

شب که می شه وقتی همه تو خوابن پا می شم کوله بار تنهاییم رو بر می دارم می زارم رو دوشم

تو کوچه راه می یفتم

دنبال عشق می گردم

....

عشق

آدمی عین رودخونست هر چی عمیق تر باشه آروم تره

آدمی عین کوزه ست تا وقتی خالیه سر و صدا زیاد داره

همه مردم درد دارند

همه مینالند

هیچکی از دل هیچکی خبر نداره

یارو راست می گفت

میگفت

من هم به این دنیا اعتقاد دارم هم به اون دنیا

پس می خوام تو هر دو تاش خوب باشم

هوای عشق تازه نیست به خدا راست می گم

عاشق قدیمی پیره باور کنید

من عاشقشم هنوز هم

دوسش دارم هنوز هم

اما هر چی اصرار کردم فایده نداشت جوابش نه بود

سجاده ام کجاست

می خواهم از همیشه این اضطراب بر خیزم

این دل گرفتگی مدام شاید تاثیر سایه من است که این سان گستاخ و سنگوار

بین خدا و دلم ایستاده ام

آخه خدا چرا اینجوریه چرا من اینجوریم چرا اون.... آخه چرا

دیگه امیدی نمونده نمی دونم امشب رو چه جوری صبح کنم

....

رفیق

شنبه روز بدی بود روز بی حوصلگی وقت خوبی که می شد غزلی تازه بگی

ظهر یکشنبه من جدول نیمه تموم همه خونه هاش سیاه روی خونه جغد شوم

صفحه کهنه یادداشتهای من گفت دوشنبه روز میلاد منه اما شعر تو می گه که چشم من تو نخ ابره که بارون بزنه

وای اگه بارون بزنه آخ اگه بارون بزنه

غروب سه شنبه خاکستری بود همه انگار نوک کوه رفته بودن

به خودم هی زدم از اینجا برو اما موش خورده شناسنامه من

عصر چهارشنبه من عصر خوشبختی ما فصل گندیدن من فصل جون سختی ما

روز پنج شنبه اومد مثل سقاک پیر رو نوکش یه چیکه آب گفت به من بگیر بگیر

جمعه حرف تازهای برام نداشت هر چی بود خیلی پیش تر از اینها گفته بود

....

اشک

تقصیر ما که نبود هر چی بود زیر سر چشم تو بود

امروز دلم خیلی گرفته بود

اگه نگید عین همیشه که به خدا حق دارید بگید

کلی گریه کردم

آن چیست که از چشم تو تا عمق وجودم جاریست

می دونید نابینا بودن هم خوبه هم بده

خوب و باحاله جونکه آدم خیلی از بدیها رو نمی بینه

بد و سخته جونکه آدم نمی تو نه عاشق بشه آخه معمولا آدم با چشاش عاشق می شه

و کم پیش میاد آدم عاشق مرام و اخلاق کسی بشه

اما خودمونیم انگاری بازم خوبه چون دیگه آدم خیالش راحت می شه

مریم حیدرزاده رو دوسش دارم چون آدمه عجیبیه

چه جوری می شه که آدم نبینه و اینجوری عاشق بشه و اینجوری شعرای عاشقونه بگه

....

عبادت

خدا گر ز حکمت ببندد دری به رحمت گشاید در دیگری
امشب می خوام نظم وبلاگم رو به هم بریزم
اول می خواستم اینو بنویسم
تنت را برای کسی عریان کن
که ذهنش را برای تو عریان کرده است
بعد خواستم اینو بنویسم
خداوندا از حد گذشته بد حالیم
ای معبود و پروردگارم کیست برای من جز تو تا درخواست کنم که بر طرف کند بد حالیم
ای مولای من از جهت کدام کار به تو شکایت آرم و برای کدامش ناله سر کنم
و بالاخره به خودم گفتم بزار یه کم خودمونی بنویسم
امشب یه حال و هوای عجیبی داشتم
بد جوری دلم گرفته بود
شاید مال زنده شدن خاطرات بود خاطراتم از شکستهای عشقیم
نمی د ونم چم بود
نمی د ونم
امشب با یه نفر اشنا شدم یه دوست پیدا کردم یه دوستی که از آشنایی باهاش خیلی لذت بردم
امشب هم خودم به خودم حال دادم هم خدا
آی رفیق رگه خرییتم گرفت و به خدا فقط یه کم مونده بود به انتهاش برسم
مسیره از انتهای شهرک گتستان تا فتکه نمازی رو 13 دقیقه ای اومدم به خدا راست می گم
با دو تا پراید و یه 206 هم در حال کورس بودم
کی باور می کنه من با پیکان اونا رو سوسک کردم و انداختم تو قوطی کبریت
کلی خالی شدم

فکر می کنم امشب چرت و پرت گفتم

....

انتظار

چرا از خود نمی پرسم

کسی را دارم آیا

که احساسم را

اندیشه و رویایم را

زندگیم را

با او قسمت کنم

....

اینجا چراغی روشن است

به گل گفتم عشق کیست گفت از من خوش بوتر

به پروانه گفتم عشق کیست گفت از من زیباتر

به شمع گفتم عشق کیست گفت از من سوزناکتر

آخر به عشق گفتم تو کیستی

گفت من تنها یک نگاهم

سخن آغاز گفتن نیست

نگاهی می شود گاهی

کلام اولین دیدار

....

چشمان کاملا بسته

زندگی شاید افروختن سیگاری باشد

در فاصله رخوتناک دو هم آغوشی

....

شهر زیبا

من همونیم که بودم

تو داری عوض می شی

بیا که هنوز کلی حرفای نگفته دارم

....

بید مجنون

سکوت سرشار از سخنان ناگفتنیست

و حقیقت ما در این سکوت نهفته است

سکوت مادر فریادهاست

سکوت من در خودم

....

شبهای روشن

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

بی تو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم

....

پیشنهاد بی شرمانه

زندگی شاید همین باشد

یک فریب ساده و کوچک

آن هم از دست عزیزی

که تو دنیا را جز با او و جز برای او نمی خواهی

من گمانم زندگی باید همین باشد

....

بی وفا

یک زمان یک مکان بالاخره با مرگ میعاد خواهم داشت

کاش آن زمان آن مکان اکنون اینجا بود

....

ضد نقیض

آیا اگر بالهای شکسته این پرنده

به پرواز هم نه

به خمیازه ای باز شود

به هفت آسمان تو

یک ذره بر می خورد

....

غیر نرمال

.... اون منم

مجنون

می خوای منو رها کنی و بری

برو

به درک

نبض من آرام میزند

مثل یک مرده

....

مالیخولیا

یادم باشد

حرفی نزنم که به کسی بر بخورد

نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد

راهی نروم که بیراهه باشد

خطی ننویسم که آزار دهد کسی را

یادم باشد

روز و روزگار خوش است

همه چیز رو به راه و بر وفق مراد است و خوب

تنها

تنها دل ما دل نیست

.... آره

مازوخیسم

خوب می دانی و می دانم

تو تنها نیازمند یک نگاهی

تا به تو دل دهد

آسوده خاطرت سازد

بگشایدت تا به در آیی

من پا پس می کشم

و در نیم گشوده به روی تو بسته می شود

....

مجهول

نه به خودم اهمیت می دهم

که وسوسه آنرا داشته باشم

که مرا درست بشناسند

و نه به بینش و فهم عموم اعتقاد دارم

که چگونه خواهند دید و خواهند یافت

و تنها به سرنوشت مردم می اندیشم

.... نه به نظرشان

اعتراض

با خودم قرار گذاشتم

تا همه خاطرات تلخ رو فراموش کنم

روزها بودکه گم شده بودم

یا شاید هم گم کرده بودم

راه رها شدن از فریادهای درونم را

اینجا که رسیدم

رودخونه بود وکوه و درخت و پرنده

... ساز و آواز

اما کسی نبود

یک هم راز یک هم درد

ساز داشتن اما

کسی نوای دل من را نمی نواخت

گم کرده بودم همه چیزهای خوب را

نغمه دلم خاموش شده بود

.... و