زندگی

زندگی قصه تلخی است

زندگی عین یه باتلاقه که همه دارن توش دست و پا می زنند و تقلا می کنند

اگه آروم یه گوشه تنها باشی بالاخره یه جورایی یه مدتی خوب می مونی

هم با دیدن خریت مردم تأسف می خوری و اشک می ریزی

هم با دیدن نادونیه مردم می خندی که چه جوری برای زنده موندن تلاش می کنند

آخه کار دیگه نمی تونی بکنی

اما اگه وسط همه آروم باشی اونقدر دست و پا رو سرت می زارن که سریع پایین می ری

له می شی , غرق می شی , خفه می شی

آخه می خواستی یه کاری بکنی

و اما اگه می خوی مثل خیلی ها که فکر می کنند زرنگن باشی باید دست و پا رو سر بقیه بذاری

که اینجور آدما فکر می کنند که دارن بالا می رن , نه , بالا رفتن واسشون مهم نیست

همینکه بقیه رو هم بکشن پایین, واسشون کافیه

آخه نمی تونن ببینن

چه قصه تلخی

....