آزادی نسل صبور و سوخته

به کجا چنین شتابان گون از نسیم پرسید
دل من گرفته زین جا هوس سفر نداری زغبار این بیابان
همه آرزویم اما چه کنم که بسته پایم
به کجا چنین شتابان
به هر آن کجا که باشد به جز این سرا سرایم
سفرت به خیر اما تو و دوستی خدا را
چو از این کویر وحشت به سلامتی گذشتی
به شکوفه ها به باران
برسان سلام ما را
....

می خوام همیشه یادم بمونه
که کی بودم و چی شدم و کجا میرم
ما که رفتیم
ولی یه نصیحت به عنوان حرف آخر
غرور توی اوج همچین به زمین می زنتت که دیگه هیچ وقت نمی تونی بلند شی
....