عقل در شرحش چو خر در گل بخفت

6بي تو مهتاب شبي باز از آن كوچه گذشتم همه تن چشم شدم خيره به دنبال تو گشتم

شوق ديدار تو لبريز شد از جام وجودم شدم آن عاشق ديوانه كه بودم

در نهانخانه جانم گل ياد تو درخشيد باغ صد خاطره خنديد عطر صد خاطره پيچيد

يادم آيد كه شبي با هم از آن كوچه گذشتيم پر گشوديم و در آن خلوت دلخواسته گشتيم

ساعتي بر لب آن جوي نشستيم تو همه راز جهان ريخته در چشم سياهت من همه محو تماشاي نگاهت

آسمان صاف و شب آرام بخت خندان و زمان رام

خوشه ماه فروريخته در آب شاخه ها دست برآورده به مهتاب

شب و صحرا گل و سنگ همه دل داده به آواز شباهنگ

يادم آيد تو به من گفتي از اين عشق حذر كن

لحظه اي چند بر اين آب نظر كن آب آيينه عشق گذران است

تو كه امروز نگاهت به نگاهي نگران است باش فردا كه دلت با دگران است

تا فراموش كني چندي از اين شهر سفركن

با تو گفتم سفر از عشق ندانم سفر از پيش تو هرگز نتوانم

روز اول كه دل من به تمناي تو پر زد چون كبوتر لب بام تو نشستم

تو به من سنگ زدي من نه رميدم نه گسستم

باز گفتم كه تو صيادي و من آهوي دشتم تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم

اشكي از شاخه فرو ريخت مرغ شب ناله تلخي زد و بگريخت

اشك در چشم تو چشم تو لرزيد ماه بر عشق تو خنديد

يادم آيد كه دگر از تو جوابي نشنيدم

پاي در دامن اندوه كشيدم نگسستم نرميدم

رفت در ظلمت غم شب آن شب و شبهاي دگر هم نگرفتي دگر از عاشق آزرده خبر هم

نكني ديگر از آن كوچه گذر هم

بي تو اما به چه حالي من از آن كوچه گذشتم

....