هفت

به بزرگی خود خدا قسم هیچ نعمتی بالاتر از سلامتی نیست

به خودم قسم تا درست و حسابی لمسش نکنید نمی فهمید چی می گم

هنوز تو بیمارستان بستری نشدید که سرم پشت دستتون باشه و هی زارت و زورت ازتون خون بگیرن و مرتب دکترای مختلف معاینه های جور واجورتون کنن و هیچکی نفهمه چتونه و ازتون قطع امید کنن

و اونوقت به معجزه ایمان بیارید

سالها پیش من درد سخت تر از زندان انفرادی رو چشیدم

هنوز فرزند یا عزیزترین کس زندگیتون نرفته بیمارستان و دکترش پشت در اتاق عمل حرفای نا امید کننده بزنه

و اونوقت دنیا واستون به آخر برسه

وقتی از احمد رضا خون می گرفتن و واسه اتاق عمل آمادش می کردن

اونی که از دکتر می ترسید چه برسه به آمپول هیچی نمی گفت

آره ترسیده بود چون می ترسید

ولی انگاری می فهمید و داشت با اون لبخندی که داد و حوار و گریش رو پشتش پنهون می کرد ما رو آروم می کرد

و می خواست به ما حالی کنه که من می دونم چه خبره

چه زجر آور بود و مغز و دل آدم رو بد جور می لرزوند

هیچ وقت دلم نمی خواسته دکتر بشم و با جون بعضیا و احساسات بعضیای دیگه بازی کنم

آخ که دل من چقدر کوچیکه و دیگه طاقت ندارم ادامه بدم و اشکم در اومد

....