عرشیا

اون شب همه منقلب شدن

اما بابا یه جور دیگه ای بودهیچکی اونو نمی فهمید و حال اونو نداشت

سکوت سختی بود

حالا می فهمم که هیچکی واسه آدم خانواده و قوم و خویش نمی شه

تو مشکلات و سختیها و گرفتاریهاست که می شه اینو خوب فهمید

این الفت و همبستگی رو نمی شه جای دیگه پیدا کرد

حالا می فهمم که من چقدر بچه و نفهم و کوته بینمو بزرگترها چقدر دور اندیش و خیر خواه هستن

نمی دونم

خدایا من با اون بزرگ شدم
لحظه لحظه زندگیم با اون بود و اون مثل پاره تن منه
خدایا دلم می خواد فریاد بزنم و گریه کنم اما دادم تو دلم هست و اشکم تو قلبم
قلبم داره از جا کنده می شه

وای از بابا چی بگم اون جیگرشه پاره تنشه

اون شب من و مامان و بابا هر کدوم تو یه اتاق بودیم و تو دلمون فریاد می زدیم و شکایت می کردیم و یواشکی اشک می ریختیم

آخه واسه خاطر کدوم گناه یا کدوم لقمه حرام

خدایا به حرمت اشکهای اون پدر دردمند و مغرور و آبرومند کمک کن

هم آبرو رو حفظ کن و هم اونو خوشبخت کن

داره حالم از همشون به هم می خوره
بوی تعفن میدید کثافتا آشغالای عوضی
ازتون بدم می یاد
ازتون متنفرم
خیلی پستیت بی معرفتای نامرد و بی غیرت
البته بی تارف یه کم هم خاک بر سر اون
خدایا گریه های هر شبمو واسه اون می بینی
د لامصب خدا فریاد و اشکمو می بینی
نمی دونم چی بگم و چیکار کنم و کجا برم
....

پست یکسال پیش

حالا اون صاحب یه پسر تپل مپل و خوشکله