Saturday, January 19, 2008

سراب سکوت

اگر شهر نگاهت فرصتی داشت به یادم باش در هر روزگاری
من مقصودم نوشتن نیست
فقط برای این می نویسم که نوشتن برایم ضروری شده است
من محتاجم
بیش از پیش محتاجم که افکار خودم را به موجود خیالی خودم ارتباط دهم
فقط او می تواند مرا بشناسد
آنچه که می نویسم او می بیند و به دقت می خواند
فقط با سایه خودم می توانم خوب حرف بزنم و حرف مرا خوب می فهمد
اوست که مرا وادار به حرف زدن می کند
به درک که آیا کسی کاغذ پاره های مرا می خواند
می خواهم هفتاد سال سیاه هم نخواند
فقط برای این می نویسم که نوشتن برایم ضروری شده است
من محتاجم
....